Sa unang tatlong taon ni Noynoy Aquino, walang naging positibong resulta ang kanyang mga programa para sa mga mangggagawa at mga mamamayang naghahanap ng disenteng trabaho. Sa halip, ang mga batas at polisiya na ipinatutupad nito ay lalong nagpapababa ng sahod, nagtatanggal ng benepisyo, at lalong nagpapaliit ng oportunidad na magkatrabaho ang bawat Pilipino, habang lalo namang lumalaki ang tubo ng mga kapitalista. Natural itong nangyayari kahit na ikalawa ang Pilipinas, sumunod sa Tsina, sa may pinakamabilis na paglago ng Gross Domestic Product (GDP) noong 2013.
Malawakang kontraktwalisasyon
Enero ngayong taon, 1,000 manggagawa ng Makati Development Corporation (MDC) ang ginawang kontraktwal sa pamamagitan ng pagpasok sa kanila sa Asia Pro, isang kooperatiba. Ang MDC ay construction company sa Batangas na pagmamay-ari ng mga Ayala. Mula sa mas mataas na sahod, minimum wage na lang ang pasahod sa mga manggagawang ito habang tinanggal din ang dating tinatanggap na mga benepisyo.
Ang kaso ng MDC ay ilan sa mga bagong manipestasyon ng laganap na kontraktwalisasyon sa pamamagitan ng labor only contracting (LOC) sa Timog Katagalugan. Labag ito sa batas sapagkat ang isang kooperatiba o agency na nagpapatupad ng LOC ay wala namang kagamitan sa produksyon, walang sapat na kapital, at walang direktang superbisyon sa mga manggagawa na ipinapasok nito sa mga pagawaan.
Matatagpuan sa CALABARZON ang 1,506 na kumpanya sa 46 na enklabong industriyal, mahigit kalahati ito ng bilang sa buong bansa. Ilan sa malalaking kumpanya ay matatagpuan sa Laguna tulad ng Asia Brewery Incorporated (ABI), Coca-Cola, Honda, Nestle, Procter & Gamble, Toyota at Universal Robina Corporation. Ang iba naman ay Hoya Glass Disk sa Batangas at EMI Yazaki sa Cavite. Nangunguna ang mga pagawaang ito sa pag-eempleyo ng mga kontraktwal na manggagawa gamit ang mga kooperatiba at in-house agencies. Halimbawa, sa Toyota ay mayroong tinatayang 1,300 bilang ng manggagawa, 700 dito ang tinatayang bilang ng kontraktwal.
Sa EMI Yazaki naman, mahigit sa kalahati ng humigit-kumulang 8000 manggagawa ay kontraktwal, karamihan ay yaong mga ipinapasok ng mga technical schools bilang mga OJT. Gumagampan ng magkaparehong trabaho sa produksyon ang regular na manggagawa at OJT, habang tumatanggap ito ng 80% lamang ng minimum na sahod. Bukod pa dito, wala silang benepisyo, nagbabayad ng matrikula sa kapitalista-edukador, at walang-taning na ineempleyo bilang mga kontraktwal na manggagawang walang karapatang mag-unyon at walang kasiguruhan sa trabaho.
Ganito rin ang ginagawa sa Takata, Toyota, Daiwa, Technol Eight, at marami pang iba. Sa pagsasabwatan ng rehimeng US-Aquino II, Department of Labor and Employment, mga kapitalista, at kapitalista-edukador sa bansa, ipinatutupad ang pinakamatinding pagsasamantala sa mga manggagawang kabataan. Mistulang mga hiring agencies ang mga technical schools na nagbibigay ng murang lakas paggawa para sa mga malalaking kapitalista, na siya namang kinukunsinti at lantarang itinataguyod ng gobyernong Aquino.
Laganap na tanggalan
Noong Pebrero 14, naglunsad ng pagkilos sa National Labor Relations Commission (NLRC) RAB-IV ang mga kontraktwal at mga manggagawang iligal na tinanggal. Isa sa mga nanguna ang 25 manggagawang kontraktwal ng ABI na iligal na tinanggal noong Setyembre 2012. Ang mga tinanggal ay ipinasok sa kumpanya sa ilalim ng Alternative Resources (ANR), isa sa 7 hiring agency sa sa ABI.
Mahigit 70% ng mga kasong isinasampa sa NLRC ay mula sa mga manggagawang ipinapasok sa malalaking kumpanya sa pamamagitan ng mga kilalang hiring agencies tulad ng ANR, Asia Pro, Bypro, Career, Core Staff, One Source, Peerless at Serman. Marami sa mga nakasampang kaso ng illegal dismissal at illegal suspension ay wala pa ding desisyon.
Nagmimistulang libingan ng mga kaso ang NLRC. Nagiging instrumento din ito ng mga kapitalista para protektahan ang kanilang interes sa mas mataas na tubo. Noong 2012, 34 lamang mula sa 143 kasong isinampa ang may desisyon na pabor sa mga manggagawa. Hindi pa sigurado kung naipapatupad ang mga ito. Ang kawalan ng pangil ng NLRC at Department of Labor and Employment (DoLE) sa ilalim ni Sec. Rosalinda Baldoz ay malinaw na pagpanig sa mga kapitalista.
Lalong pagyaman ng iilan, ibayong kahirapan sa karamihan
“What went wrong?” Ito ang diumano ay naguguluhang tanong ni Noynoy Aquino sa kanyang gabinete, matapos ilabas ng Social Weather Stations (SWS) na 12.1 milyong Pilipino mula 9.6 milyon noong nakaraang taon ang walang trabaho. Sa kabila ito ng mabilis na paglago ng ekonomiya mula 2011 hanggang 2013. Sa mga taong ito, umabot sa 3.9%, 6.5% at 7.3% ang economic growth habang bumaba naman ang nalikhang trabaho – 1,157,000, 408,000 at 317,000.
Malinaw na ang mga ito ay ibinubunga ng mga maka-kapitalistang polisiya at batas na ipinapatupad ng rehimeng US-Aquino. Sadyang lalago ang ekonomiya dahil tumataas ang produksyon at tubo ng mga kapitalista. Subalit hindi kailanman magiging inclusive ang economic growth, o mapapakinabangan ng mga manggagawa at mamamayang Pilipino, dahil lalong pinabababa ang sahod at tinatanggalan ng disenteng trabaho ng rehimeng US-Aquino gamit ang LOC.
Hindi sagot ang isinusulong ng Trade Union Council of the Philippines (TUCP) na suportahan ang rehimeng US-Aquino upang patuloy na maghanap ng investments mula sa mga dayuhang kumpanya. Ito ang inaasahan nilang lilikha ng mga bagong trabaho mula sa paggawa ng mga bagong paliparan, kalsada, tulay at pantalan. Ang mga ito ay magbibigay lamang ng pansamantalang trabaho na may barat na pasahod. Malayong-malayo sa disenteng trabaho na may nakabubuhay na sahod.
Ang resulta, lalong pagyaman ng iilan. Noong 2013, nanguna si Henry Sy at kanyang pamilya sa listahan ng Forbes sa pinakamayayaman. Mayroon silang net worth na $12 bilyon. Sumunod si Lucio Tan at kanyang pamilya na may $7.5 bilyon. Pang-anim naman si Jaime Zobel de Ayala at pamilya na may $3.1 bilyon. Kasabay naman nito ang pagdami ng mga naghihirap. Noong 2006 hanggang 2012, naglalaro sa 27.9 hanggang 28.8% ng populasyon ang nakararanas ng matinding kahirapan.
Tunay na reporma sa lupa at pambansang industriyalisasyon
Matitigil lamang ang patuloy na pagtaas ng kawalan ng trabaho kung titiyakin ng gubyerno ang pagpapatupad ng isang tunay na reporma sa lupa, kaakibat ang pagsasabansa ng mga batayan at mabibigat na industriya tulad ng paggawa ng bakal. Ang mga ito ang magbibigay ng permanenteng trabaho sa mga Pilipino na ang magiging bunga ay para sa kapakinabangan at tunay na pag-unlad ng buong bansa.
Ngunit hindi ito maaasahang maganap sa ilalim ng kasalukuyang mala-kolonyal at mala-pyudal na lipunan. Ang imperyalismo, pyudalismo at burukrata kapitalismo bilang mga ugat ng kahirapan ay nagtitiyak ng lalong paglala ng sistema.
Nagreresulta ito sa mas paparaming bilang ng nakararanas ng matinding kahirapan. Subalit ito din ay mainam na pagkakataon upang lalong palakasin ang armadong pakikibaka para sa pagtatagumpay ng matagalang digmang bayan na may sosyalistang perspektiba.
Sa panahon ng malaganap na pagwasak sa kabuhayan ng mga manggagawa at malawak na mamamayan, higit kailanman kinakailangang mapakilos ang mga pinakasulong na manggagawang mamumuno sa pambansa-demokratikong rebolusyon na magbabagsak sa imperyalismo, pyudalismo, at burukrata-kapitalismo. Sa pamumuno ng abanteng destakamento ng uring proletaryado, mga pinakaorganisado, disiplinado, at mulat-sa-uring manggagawa maitatayo ang sosyalistang lipunan kung saan ang lilikhain ay para sa mamamayan, at hindi sa kapitalista.
Tanging sa isang sosyalistang lipunan lamang matitiyak ang makataong pagtrato sa manggagawa sapagkat ang mga nililikha ay hindi na para sa tubo ng kapitalista, kundi para sa pangangailangan ng sambayanan.
Labanan ang laganap na kontraktwalisasyon at iligal na tanggalan!
Labanan ang kapitalistang pagsasamantala!
Itakwil at papanagutin ang rehimeng US-Aquino!
Isulong ang tunay na reporma sa lupa at pambansang industriyalisasyon!
Ipagtagumpay ang matagalang digmang bayan na may sosyalistang perspektiba!
Ang Proletaryo 