Revolutionary workers celebrate NPA’s 45th anniversary, call for intensified armed struggle

In two separate locations, the Revolutionary Council of Trade Unions-Southern Tagalog (RCTU-ST) and Katipunan ng Samahan ng mga Manggagawa-Southern Tagalog (KASAMA-ST), both allied organizations of the National Democratic Front of the Philippines (NDFP), launched lightning rallies to celebrate the New People’s Army’s 45th anniversary. The organizations from the underground movement called for the intensification of the longest-running communist insurgency in Asia, following the Aquino regime’s complete violation of the JASIG by filing criminal charges, and jailing NDFP negotiating panel members Wilma Austria Tiamzon and Benito Tiamzon.

At exactly 5:30 pm, a day before the 45th anniversary of the New People’s Army, the RCTU-NDF-ST and KASAMA-NDF-ST simultaneously launched lightning rallies in Bacoor, Cavite and San Pedro, Laguna. All wearing red shirts, members of the underground movement shouted slogans such as ‘Long live the New People’s Army!’ and ‘The people’s war is the only solution to poverty!’.

“The New People’s Army has been waging a people’s war in the countryside for 45 painstaking years and have victoriously won countless battles.Despite many challenges, they have continuously launched successful tactical offensives against the Armed Forces of the Philippines and Philippine National Police, and haveestablished strong and functioning bases as well as organs of political power in different parts of the country. Workers and urban poor families rejoice at this triumph.” Fortunato Magtanggol, RCTU-NDF-ST spokesperson, said.

“In southern tagalog, the AFP has hurled numerous attacks on the revolutionary movement, sending in battalions of reactionary soldiers to Quezon, Laguna, Rizal, Cavite, Batangas, Mindoro, Palawan, among others, under the US-Aquino regime’s Oplan Bayanihan. Nevertheless, they have failed to put an end to the revolutionary movement. Their endless military operations, mindless attacks on the legal democratic movement, and black propaganda have even strengthened the movement. For as long as workers, urban poor, peasants, and the people suffer from Aquino’s pro-imperialist neoliberal policies, people will continue to join the NPA.” Magtanggol added.

Workers from southern tagalog have resented the Aquino regime’s attack on the labor sector, primarily through labor flexibilization schemes such as widespread contract employment, very low wages, and the absence of benefits, right to form unions, and the direct involvement of reactionary forces in labor disputes.

“Workers have the constitutionally-guaranteed right to form unions, but the Aquino regime, hand in hand with foreign capitalists, have denied them of this right. Thousands of workers from Carina Apparel, Inc. have lost their jobs due to the illegal closure of the company a day before their scheduled date of negotiations for a Collective Bargaining Agreement.”

“The giant garments factory which manufactures high-end lingerie for Victoria Secret, Uniqlo, Toray, and many others, took home billions of pesos while their workers received a measly P347 each day. On the whole, wages in the region were even lowered through the implementation of the Two Tiered Wage System, while prices of basic commodities soared uncontrollably for the past three years. This will definitely worsen as Aquino pushes for a charter change that aims to allow 100% foreign ownership of factories and companies in the country.” Magtanggol said.

“Social services have further become inaccessible for the people under the US-Aquino regime’s increased privatization of public hospitals, schools, and relocations. We dare Aquino to live in Southville, a relocation site he constantly boasts of every time armed men violently demolishcommunities in Metro Manila.”Said Minda Villapaz, spokesperson of KASAMA-NDF-ST.

“Let him live like the poor people who are denied of jobs and livelihood, and yet are forced to believe that this government is doing its job. Let us see if he can stand the stench, the heat, the hunger, the sight of young womenengaged in prostitution for a kilo of rice, the desperate teenagers who get addicted to drugs, and the families that are slowly breaking apart due to the endless crisis and poverty they experience.” Villapaz added.

“It is the suffering of the people that ultimately compel them to take up arms, and in order to stop them from doing so, the US-Aquino regime must address the roots of the armed struggle. Then again, there is nothing good to expect from a puppet president who turns away from peace negotiations, violates the very agreement that the reactionary government has once signed, and declares victory upon the capture of two important members of the peace negotiating panel.” According to Magtanggol.

Last March 22, the AFP, together with the PNP and other forces of the Aquino administration, arrested Wilma Austria Tiamzon, Benito Tiamzon, and five others under false criminal charges. Benito, whom the AFP claims as the Chairperson of the CPP, and Wilma, whom they assert to be the Finance Officer of the CPP, are holders of NDFP Document of Identification under the JASIG.

“By arresting the Tiamzons, the Aquino regime has proven its insincerity in achieving just and lasting peace in the country. Opposite to what the military claims, the illegal arrest of our comrades will further enrage the revolutionary forces under the National Democratic Front and will inspire more workers and poor people to take up arms and join the New People’s Army.” Ended Magtanggol.###

 

Wakasan ang Kapitalistang Pagsasamantala! Isulong ang Armadong Pakikibaka!

“Ang kapangyarihang pampulitika ay nagmumula sa dulo ng baril.” ~ Mao Zedong

Pinakamataas na pagpupugay ang ipinapaabot ng Revolutionary Council of Trade Unions – Southern Tagalog (RCTU-ST), alyadong organisasyon ng National Democratic Front of the Philippines (NDFP) sa ika-45 anibersaryo ng Bagong Hukbong Bayan! Sa loob ng 45 taong paglilingkod at pagtatanggol sa hanay ng mamamayan, malawakan at malalakihang tagumpay ang nakamit ng BHB sa pagbigwas sa kaaway at sa paglaban sa reaksyunaryong estado. Patunay dito ang paglakas at paglaki ng bilang ng mga rebolusyonaryo sa bansa, at ang hindi na matatawarang bilang at lakas ng mga pulang mandirigma sa kanayunan. Kabi-kabila at signipikanteng mga opensibang militar ang nailunsad sa pangunguna ng BHB sa rehiyon ng Timog Katagalugan sa nakalipas na 45 taon. Tanging ang pagtatagumpay ng demokratikong rebolusyong bayan ang solusyon upang wakasan ang daantaong pagdurusa ng manggagawang Pilipino at sambayanan, ito ang pinakamalaking ambag ng rebolusyonaryong kilusan sa bansa upang ipagtagumpay ang pandaigdigang rebolusyon ng proletaryado.

Pinagpupugayan at ikinararangal ng rebolusyonaryong kilusan ng paggawa sa Timog Katagalugan ang mga inaning aral at tagumpay ng Bagong Hukbong Bayan sa 45 taon nitong pagtataguyod ng makauring interes ng uring proletaryado. Bunga ng muling pagkakatatag ng Partido Komunista ng Pilipinas sa gabay ng Marxismo-Leninismo-Maoismo (PKP-MLM) noong 1968 ang pagkakabuo ng tunay na hukbo ng mamamayan noong ika-29 ng Marso taong 1969 – sa layuning lubos na ipagtagumpay ang matagalang digmang bayan sa pamamagitan ng mga masisinsing taktikang gerilya. Sa landas ng demokratikong rebolusyong bayan, kinaya ng noo’y 60 pulang mandirigma ang magtayo ng mga malalaking base at sonang gerilya sa kanayunan na buong-loob na yumayakap at nagtataguyod sa rebolusyong nangyayari hanggang sa kasalukuyan.

Pinakamataas na pagpupugay sa lahat ng mga martir ng rebolusyonaryong kilusang manggagawa na nag-alay ng kanilang mga dakilang buhay para sa kagalingan ng mamamayan bilang magigiting na mga pulang mandirigma at kasapi ng Bagong Hukbong Bayan. Kabilang dito sina Rechel “Ka Minda” Tanteo, Rodel “Ka Agum” Penamente, at marami pang iba.

Dumaan sa maraming liko’t ikot ang BHB, kasama na rito ang madilim na yugto ng di-inaasahang paglihis sa linya at prinsipyo ng makauring rebolusyon. Ngunit nangibabaw pa rin ang pagpapauna sa interes ng mamamayan kaya’t maluwag sa loob na nagwasto ang buong rebolusyonaryong kilusan at tuluy-tuloy na isinulong ang wastong linya sa ideolohiya, pulitika, at organisasyon. Sa kasalukuyan, walang kwestiyon sa kadalisayan ng BHB, sa kanilang pag-aalay ng buhay at pagtangan ng armas upang itayo ang lipunang tunay na magsisilbi sa sambayanang Pilipino. Nananatili bilang pangunahin at pinakamataas na porma ng pakikibaka ang armadong kilusan sa kanayunan upang tapatan, at sa nalalapit na hinaharap ay higitan, ang lakas ng reaksyunaryong gobyerno.

Sa ilalim ng rehimeng US-Aquino II, walang habas na pinagsasamantalahan ng mga lokal at dayuhang kapitalista ang mga manggagawang Pilipino. Dahil na rin sa sagad-sagaring pagpapakatuta ni Aquino sa imperyalistang Estados Unidos, pinahihintulutan ng papet na administrasyon at mga ahensya nito ang malaganap na panggugulpi sa interes at karapatan ng mga manggagawa.

Lumalawak at pinalulusot ang iligal na pag-iral ng kontraktwalisasyon upang ibayong makatipid ang mga kapitalista, maiwasan ang paglakas ng mga unyon, at sirain ang pagkakaisa ng mga manggagawa sa loob ng mga pagawaan. Patuloy pa ring ipinagkakait ang nakabubuhay at nakakasasapat na sahod, isabay pa rito ang kawalan ng makataong benepisyo para sa mga manggagawa.

Kaliwa’t kanan ang tangkang pagdurog sa mga unyon, halimbawa na lamang ng nangyaring pagsasara ng Carina Apparel, Inc. bilang daan sa pag-iwas ng kapitalista na harapin ang mga manggagawa at tanggalin ang karapatan ng unyon sa pakikipagnegosasyon. Sunud-sunod na pandarahas at tuluy-tuloy na pagkitil sa karapatang-tao ng uring manggagawa sa pamamagitan ng pagpapahigpit ng Tripartite Industrial Peace Council – Manifesto of Commitment (TIPC MOC) ng mga kapitalista, permanenteng pananatili ng mga baseng militar ng US, at pagkakaso at pagpaslang sa mga lider-manggagawa sa mukha ng Oplan Bayanihan.

Sa kabila nang animo’y limos na halagang ipinauubaya ng mga ganid na kapitalista sa mga manggagawa, walang-humpay ang pagtataas at mga karagdagang singil sa mga pangunahing mga pangangailangan at serbisyo katulad ng kuryente, petrolyo, LPG, bigas, pagkain, matrikula, kontribusyon sa SSS at PhilHealth, pribatisasyon ng mga pampublikong ospital katulad ng Fabella at PGH, at marami pang ibang mga mamahaling pasanin ng abang manggagawa.

Natunghayan natin kung papaanong inabandona at pinabayaan ng RUSA II ang mga mamamayang matinding tinamaan ng bagyong Yolanda at iba pang mga nagdaang kalamidad sa bansa. Matapos pagkakitaan ng gobyerno ang relief and rehabilitation program, paikutin at pahabulin ang mga biktima sa kakaunti at nabubulok nang relief goods, tanging simpleng paumanhin ang ibinigay ni Aquino sa mamamayan.

Habang nalalapit ang pambansang halalan sa taong 2016, kanya-kanya nang pagbubulsa ng yaman ng bayan at bangayan ang mga pulitiko upang makapag-ipon ng panggastos at popularidad bilang paghahanda sa kanilang muling pagsabak sa iba’t ibang posisyon sa gobyerno. Dahil sa sari-sariling pagpapabango at pagpapaganda sa midya, nagiging malinaw sa mamamayan ang kawalang alam at kwenta ng mga pulitikong ito na lutasin ang pangunahing mga suliranin ng bansa.

Ipinapakita ng patuloy na paghihirap ng mga manggagawa sa loob ng mga engklabo’t pagawaan ang pagka-inutil ng RUSA II na tugunan ang kanilang pangangailangan. Hanggang sa ngayon, hindi pa rin sapat ang kinikita ng mga manggagawa sa mahigit na 8 oras ng pagpapakaalipin kada araw habang milyun-milyong piso ang binibilang na tubo ng kapitalista araw-araw. Tinatayang kumita ng ilampung milyong piso ang kapitalista ng Carina Apparel, Inc. kada araw, habang pilit na pinagkakasya ng mahigit 500 mga manggagawa sa P347 na sahod ang kanilang mga gastusin sa loob ng 14 na taong pagtatrabaho sa pabrika. Higit namang mas mababa pa sa nabanggit ang nakukuhang pasahod ng mas marami pang bilang ng manggagawang regular at kontraktwal sa Carina. Lalo’t higit pa itong patitindihin sa niluluto na namang Charter Change ni Aquino na naglalayong ipaubaya ang 100% pagmamay-ari ng mga empresa at kompanya sa mga dayuhang kapitalista – isang malaking regalo sa kanyang among imperyalistang EU.

Sa katangian ng mga manggagawang walang sariling pagmamay-ari sa produksyon, tinatanggalan pa ng karapatan at unti-unting kinikitil ang buhay ng mga manggagawa sa loob at labas ng pagawaan. Ito ang ultimong dahilan kung bakit dumarami, hanggang ngayon, ang nag-aarmas at bumabaling sa dahas upang wakasan ang pagpapakasasa ng mga naghaharing uri sa nabubulok na lipunan. Walang nakikitang pag-asa ang mga manggagawa sa kasalukuyang sistema ng lipunan sa ilalim ng RUSA II. Kailangan itong pabagsakin at itayo ang sosyalistang lipunang pinamumunuan ng uring proletaryado, ang abanteng destakamento ng rebolusyon.

Pagpupugay sa Ika-45 Anibersaryo ng Bagong Hukbong Bayan!

Manggagawa, Magkaisa, Mag-armas, at Makibaka!

Sumapi sa New People’s Army!

Mabuhay ang Demokratikong Rebolusyong Bayan!

Mabuhay ang CPP-NPA-NDF!